“Love All Life” ศิลปะบนปกสมุดฝีมือเด็กพิเศษ

“การวาดรูป คือการบำบัด ไม่มีผิด ไม่มีถูก กล้า ลงมือ ทำ มันจะช่วยเรื่องของทักษะอารมณ์และจินตนาการ” ทำให้ศิลปะได้ถูกนำมาใช้บำบัดน้อง ๆ ออทิสติก จนเกิดเป็นผลงานสร้างสรรค์ ความภาคภูมิใจในตนเอง และยังเป็นรายได้ที่ยั่งยืนให้กับน้อง ๆ  

ดั๊บเบิ้ล เอ ได้ร่วมกับ Art Story วิสาหกิจเพื่อสังคม ภายใต้มูลนิธิออทิสติกไทย จัดทำโครงการสมุดชุดลิมิเต็ดอีดิชัน ฝีมือการออกแบบปกสมุด จากกลุ่มเด็กออทิสติกที่มีความสามารถพิเศษด้านศิลปะ ตามแนวคิด  “Love All Life” เพื่อแสดงความรักต่อสัตว์ทั้งมวลบนโลกผ่านจินตนาการของน้อง ๆ ซึ่งมีทั้งหมด 3 ชุดด้วยกัน ประกอบด้วย

“ชุด Koala” สมุดสันห่วงขนาด A6, “ชุด Occupation” สมุดมุงหลังคาขนาด A5 และ “ชุด Animal” สมุดสันห่วงขนาด A5  โดยรายได้ส่วนหนึ่งจากการจำหน่ายร่วมบริจาคให้มูลนิธิออทิสติกไทยเพื่อนำไปเป็นทุนสนับสนุนการพัฒนาฝีมือและสร้างรายได้ให้กับน้อง ๆ ออทิสติกต่อไป

สำหรับทุกภาพที่วาดและลงสี น้อง ๆ ได้ถ่ายทอดออกมาเป็นสัตว์นานาชนิดตามจินตนาการ ตามเรื่องราว และความคิดที่แตกต่างกันออกไป อย่างเช่น

“น้องขิม” น.ส.ธัญลักษณ์ ไพเราะ  สาวน้อยที่มีพรสวรรค์ด้านศิลปะได้เล่าถึงผลงานในครั้งนี้ว่า

“วาดรูปยีราฟกับโคอาลาค่ะ เพราะว่าโคอาลาน่ารักดี ขนมันปุย ๆ นุ่ม ๆ รู้สึกอยากลองจับมัน ลูบเล่น พอดีว่าเจอข่าวในยูทูบโดนไฟป่า หมดน่ารักเลย อยากให้ร่วมมือกันช่วยโลก ทำให้ป่าอุดมสมบูรณ์ ถ้าช่วยเขาแล้วก็จะมีคนรักและเมตตาเขาค่ะ ส่วนยีราฟตัวสูง ถ้าเขานอนล้มลง เขาก็จะขาดออกซิเจนและตาย”

“น้องก้อง” นายเจตน์ วิเศษณัฐ หนุ่มออทิสติกดีกรีปริญญาตรี มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี และได้วาดปกสมุดในชุด Occupation เล่าถึงที่มาว่า

“วาดเสือขับเครื่องบินครับ เสือเป็นนักบิน ชอบขับเครื่องบินไปท่องโลก เขาดูหล่อ ใส่แว่นตาดำด้วย และวาดเสือตำรวจด้วยครับ เพราะเสือมีระเบียบวินัย จับกุมคนร้าย มีความอดทนแล้วก็เท่ดี”

“น้องหม่อน” นายมโนชัย ตั้งสุวรรณ

“วาดรูปช้างศึกครับ หมายถึงนักเตะฟุตบอลทีมชาติไทยครับ ผมอยากเป็นนักข่าวสัมภาษณ์นักฟุตบอลบ้างครับ และเป็นนักวาดภาพด้วย อยากจะบอกว่าถ้าเกิดทีมช้างศึกเราแพ้ ก็อย่าเพิ่งแพ้ครับ เราจะต้องเดินหน้าต่อไป ไม่ว่าจะเจอทีมไหน ถ้าแพ้ก็อย่าไปคิดมากมายครับ คิดว่าเราเล่นเก่ง เราเอาใจชนะก็พอครับ  ส่วนเงินที่ได้จากวาดภาพก็เป็นค่าขนมบ้าง ค่าเทอมบ้าง หรือบางทีใช้ซื้อของส่วนตัวครับ ผมมีป้ามาช่วยดูแลครับ เพราะคุณพ่อคุณแม่ผมเสียไปแล้ว”

นอกจากนี้ ที่ถือเป็นผู้ปิดทองหลังพระทำให้น้อง ๆ ได้สร้างสรรค์งานศิลปะและเกิดการพัฒนาในด้านต่าง ๆ อย่าง “ครูพิงค์ ” เพียงกาญจน์ สุวรรณปัทม และ “ครูต้อย” นฤมล ตันติสัจจธรรม ในการนำศิลปะมาเป็นวิธีบำบัด จนเกิดผลงานที่มีคุณค่า อีกทั้งมีส่วนช่วยปรับพฤติกรรมของน้องออทิสติก สามารถสื่อสารและเข้าสังคมได้ดีขึ้น

ครูพิงค์ “การวาดรูปคือการบำบัด ไม่ว่ากับใครทั้งนั้น ไม่มีผิด ไม่มีถูก กล้า ลงมือ ทำ มันจะช่วยเรื่องทักษะอารมณ์และจินตนาการ ในมุมมองของเราคิดว่า โลกของน้อง ๆ เป็นโลกที่ตรง ๆ สบาย ๆ และเขาให้อภัยง่ายกว่าคนอื่น เขาจะโกรธ แต่เดี๋ยวเขาก็หายแล้ว เขาให้อภัยทุก ๆ สิ่ง ซึ่งเป็นสิ่งที่เจ๋งนะ”

ครูต้อย “คนทั่วไปมักคิดว่า เด็กเหล่านี้พูดไม่รู้เรื่อง จริง ๆ ไม่ใช่เขาไม่รู้เรื่อง แต่เราต้องสื่อสารกับเขาแบบเป็นสเต็ป ไม่ใช่เอาทุกอย่างมารวมกัน และอยากให้ทุกคนให้โอกาสเขาเยอะ ๆ พลังบวกจะช่วยได้มาก พูดดี ทำดี ผลออกมาก็ดีตามไปด้วย เขามีศักยภาพเหมือนคนอื่น ขอแค่เปิดโอกาส เปิดใจให้พวกเขา”

และทิ้งทายกับประโยคที่ครูพิงค์ฝากให้คนปกติอย่างเรา ๆ ได้ฉุกคิด

“คนทั่วไปมีความกลัว แต่เด็ก ๆ ออทิสติกไม่มีความกลัว แม้จะมีคนพูดว่าน้องจะทำได้เหรอ ? เราจะพูดเสมอว่าน้องทำได้ เพราะน้องเขาไม่กลัว จึงเป็นตัวอย่างให้เห็นว่าการที่ไม่มีความกลัว ถ้าก้าวข้ามตรงนี้ไปได้ ทุกคนก็มาถึงความสำเร็จได้เหมือนกัน”