ช่วงนี้หลาย ๆ คน น่าจะต้องทำงานที่บ้าน (work from home) ไปอีกสักพัก บ้านใครที่อยู่ติดตลาด หรือใกล้ร้านสะดวกซื้อ นับเป็นความโชคดีเพราะไม่ต้องออกไปเพิ่มความเสี่ยงซื้ออาหารไกลบ้าน แต่เมื่อท้องหิวและไม่มีคนรู้ใจทำอาหารให้กิน (555 เศร้าจัง) สมองจึงสั่งการว่าต้องออกไปซื้ออาหารมาประทังชีวิต รู้ตัวอีกทีผมก็มายืนซื้ออาหารที่คอมมิวนิตี้มอลล์ใจกลางเมืองแห่งหนึ่งแล้ว
ระหว่างนั้นแอบเห็นร้านขายขนมและเครื่องดื่ม ที่สะดุดตาเพราะตกแต่งร้านเป็นกระเบื้องลายอิฐสีขาวทั้งหมด ภายในร้านพบสิ่งมีชีวิตนอนหมอบในท่วงท่าสงบนิ่ง เหมือนเฝ้าดูอะไรบางอย่างที่จะผ่านประตูเข้ามา…อ้าวนั่นสุนัขนี่นา แฟนพันธุ์แท้คนรักสุนัขอย่างผมไม่รอช้า…จ้ำอ้าวเข้าไปในร้านทันที เรื่องหิวเอาไว้ก่อนชั่วโมงนี้ใจสั่งมาว่าต้องเข้าปะทะอย่างเดียวครับ