ไม่เพียงแค่เม็ดขนุนที่ถูกนำมาพัฒนา พวกเขายังทดลองใช้ภูมิปัญญาของคนจีนในการทำเต้าเจี้ยว และคนญี่ปุ่น ที่ทำมิโซะ โดยลองใช้ถั่วดิน ซึ่งเมื่อนำไปใช้ในร้านอาหาร ก็ได้ผลลัพธ์ที่ค่อนข้างดี อร่อย จึงมีแผนที่จะผลิตเพื่อจำหน่ายในระยะอันใกล้นี้

ในฐานะผู้ปรุงอาหารซึ่งอยู่ระหว่างวัตถุดิบกับผู้บริโภค เปรียบเสมือนเป็นคนนำทั้ง 2 สิ่งมาประกอบกันเพื่อให้มีความน่าสนใจ มองว่าการจะทำให้เกิดความยั่งยืนทางอาหาร ต้องเป็นการช่วยกันทุก ๆ ฝ่าย ภาครัฐก็ควรจะต้องสนับสนุนว่าจะทำอย่างไรให้มันเป็นมาตรฐานที่ชัดเจน และช่วยผลักดันให้มันเกิดขึ้นได้จริง ๆ

ในประเทศไทย ยังมีวัตถุดิบที่เต็มไปด้วยสารอาหาร แต่ยังไม่ได้ใช้ประโยชน์อีกมากมาย เชฟ Curtis จึงมองว่าโอกาสของอาหารไทยในการเป็นส่วนผสมสำหรับอาหารในอนาคตยังไปได้อีกไกล อาจจะต้องใช้เทคนิคทำให้โปรตีนทางเลือกอย่างเช่นแมลงที่หลายคนอาจไม่กล้าลอง ไม่รู้สึกแคลงใจ รับประทานแล้วอร่อย ลบภาพจำเดิม ๆ และทำให้ผู้บริโภคได้รับประสบการณ์ที่ดีในการรับประทาน