เพื่อนของ นางแอบบี้ ฟิงค์ (Abby Fink)  ชื่อ นายอเล็กซ์ เจคแมน (Alex Jakeman) กำลังทุกข์ใจที่โนอาห์ ลูกชายวัย 4 ขวบของเขา ต้องนอนรักษาตัวในห้องไอซียูของ โรงพยาบาลเด็กฟีนิกซ์ (Phoenix Children’s Hospital) ยาวนาน เนื่องจากป่วยโรคลมชักประเภทเลนนอกซ์-กาสเตาท์ (Lennox-Gastaut syndrome-LSG) ซึ่งเป็นกลุ่มอาการโรคลมชัก และสมองพิการในเด็กประเภทที่มีความรุนแรงสูง  

นอกจากนั้น เด็กน้อยยังเป็นโรคกระดูกพรุน มีการพัฒนาของสมองที่ผิดปกติ ระบบการเคลื่อนไหวของร่างกายมีปัญหา และเป็นออทิสติกอีกด้วย

นางฟิงค์ จึงตั้งใจให้กำลังใจเพื่อน ด้วยการทำอาหารไปมอบให้นายอเล็กซ์และครอบครัวของเขา เธอจึงส่งข้อความไปถามอเล็กซ์ว่าอยากให้นำอาหารไปให้ที่บ้านตอนกี่โมง แต่ปรากฏว่าตอนส่งข้อความนั้น เธอกดหมายเลขโทรศัพท์ผิดไปตัวหนึ่ง ข้อความจึงถูกส่งไปหาชายอีกคนที่ชื่อว่าบิล (Bill)

นายบิล ซึ่งจู่ๆ ได้รับข้อความจากคนไม่รู้จัก จึงเขียนข้อความตอบกลับนางฟิงค์แบบติดตลกว่า

“เอ๋ คุณจะเอาอาหารประเภทไหนมาให้ผมเหรอ บอกไว้ก่อนนะว่า ผมแพ้อาหารทะเล”

เมื่อนางฟิงค์รู้ตัวว่าเธอส่งข้อความผิดคน จึงรีบขอโทษพร้อมอธิบายว่า ข้อความดังกล่าว เธอตั้งใจจะส่งไปให้ครอบครัวที่ลูกชายของพวกเขานอนป่วยอยู่ในห้องไอซียู

ตอนนั้นเองสิ่งที่เธอไม่เคยคาดคิดก็เกิดขึ้น เพราะหลังจากนายบิลฟังคำอธิบาย เขาก็สอบถามทันทีว่าเขาจะช่วยเหลืออะไรได้บ้าง ทั้งในเรื่องของอาหาร เงินบริจาค และสิ่งจำเป็นอื่นๆ

เมื่อพูดคุยรายละเอียดกับนางฟิงค์ครบถ้วนกระบวนความ นายบิลก็เปิดระดมทุนผ่านเฟซบุ๊ค เพื่อรวบรวมเงินบริจาคไปมอบแก่ครอบครัวเจคแมนเป็นค่ารักษาพยาบาลของโนอาห์ นอกจากนี้ เขายังติดต่อเพื่อนๆ และคนรู้จักให้ช่วยกันส่งการ์ดอวยพร และของขวัญต่างๆ ให้โนอาห์ด้วย เพื่อที่ว่าเมื่อโนอาห์ลืมตาขึ้นมา เขาจะได้พบว่าเขาอยู่ท่ามกลางความรัก และความห่วงใยจากทุกคน

นางฟิงค์  กล่าวว่า มหัศจรรย์มากที่บิลยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ โดยไม่รู้จักครอบครัวเจคแมน หรือโนอาห์มาก่อนเลย  เธอถึงกับเปรียบว่า บิลเป็นเหมือนเทวดาที่ถูกส่งมาช่วยเหลือครอบครัวเจคแมน

ล่าสุด มีข่าวดีว่า โนอาห์  มีอาการดีขึ้นจนสามารถออกจากห้องไอซียูได้แล้ว แต่ยังคงต้องพักรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล  ซึ่งนายบิลก็เตรียมจะเข้าไปเยี่ยมโนอาห์พร้อมกับการ์ดอวยพรและของขวัญต่างๆ จากผู้คนมากมายไปมอบให้แก่เด็กน้อย


แปล และเรียบเรียงใหม่จาก
edition.cnn
goodnewsnetwork

 

 

 

Category:

Passion in this story